Kauczuk był istotnym elementem pierwszej wojny światowej, głównie do produkcji opon do pojazdów wojskowych. Była to pierwsza rola pojazdów silnikowych w transporcie żołnierzy i sprzętu podczas walki. W rezultacie kauczuk stał się surowcem o dużym znaczeniu strategicznym.
Ogromną korzyścią dla Wielkiej Brytanii,stało się zominowanie rynku przez kolonie Brytyjskie ziemi naCejlonie i Malajach. W 1915 roku Brytujskie Malaje były największym światowym dostawcą kauczuku z 41% udziałem na rynku światowym. Jednak w latach 1914-1918 popyt na opony przewyższył podaż, z tego względu wzrosło użycie kauczuku syntetycznego wraz z postępem wojny.
Kolejną zaletą kauczuku syntetycznego było to, że spowodował powstrzymanie wydobywania kauczuku naturalnego w Malajach, co miało szkodliwy wpływ na ekologię.
Kauczuk metylowy był często używany do produkcji opon do samochodów ciężarowych, które musiały zostać przeważnie wymienione po 2000 km, więc stałe dostawy były zatem niezbędne do postępu wojennego. Na początku konfliktu niemiecki producent opon Continental natychmiast stracił 75% siły roboczej po zaciągnięciu się do wojska. W ironiczny sposób, miało to negatywny wpływ na wojsko.
Ze względu na brak produkcji kauczuku, niemieckie ciężarówki często musiały używać żelaznych opon. Zmniejszyło to ich zdolność do poruszania się po nierównym, błotnistym terenie oraz wpłynęło na zmniejszenie trwałości i żywotność silników i karoserii pojazdów wojskowych.
Większość kauczuku syntetycznego używanego przez siły alianckie, podczas Wielkiej Wojny pochodziła ze Stanów Zjednoczonych. Przemysł rósł tak szybko, że w 1916 roku Rada Obrony Narodowej USA utworzyła Komitet Transportu Samochodowego w celu centralizacji operacji.
Przed wojną Stany Zjednoczone importowały większość kauczuku z Azji, z powodu kontroli większości dostaw kauczuku w Azji przez Japonię , w wyniku czego zakazały eksportu do Ameryki. Produkowany lokalnie kauczuk syntetyczny był ogromnym wsparciem w działaniach wojennych.
Jakie były najczęstsze pojazdy wojskowe?
Najpopularniejszym samochodem indywidualnym produkowanym dla wojska był pierwszy amerykański model T Ford autorstwa Henry’ego Forda. Około 25 000 zostało rozmieszczonych przez siły zbrojne do transportu żołnierzy i oficerów w Europie.
Francuski przemysł samochodowy dostarczył na wojnę 65 000 samochodów, ciężarówek i innych pojazdów. Brytyjska firma stowarzyszona w zakresie sprzętu rozpoczęła masową produkcję pojazdów z napędem wojskowym w 1915 roku i zdołała wyprodukować 40 000 sztuk rocznie do roku 1918 . We Włoszech Fiatt (Turyn) pod koniec wojny produkował 16 500 pojazdów wojskowych rocznie.
Przemieszczanie wojsk, sprzętu i materiałów w Europie, 1. Mimo,że podczas II wojny światowej w dużej mierze opierał się na sieci kolejowej, motoryzacja wojskowego systemu transportowego była cennym wsparciem dla wysiłków wojennych.
Oprócz opon kauczuk był również niezbędny do produkcji uszczelek, pasów napędowych i rur, które są integralnymi częściami silników do pojazdów silnikowych i pociągów. Efektywne działanie nie byłoby możliwe, gdyby produkcja kauczuku nie była w stanie sprostać rosnącemu zapotrzebowaniu.
Jak zastosowano kauczuk w maskach przeciwgazowych?
Wobec żołnierzy w strefach wojennych zawsze obecne było zagrożenie atakami gazami toksycznymi. Po raz pierwszy Niemcy zaatakowały swoich wrogów gazem trującym w pobliżu Ypres w Belgii w kwietniu 1915 roku. Był to pierwszy raz, kiedy żołnierze na froncie stanęli w obliczu straszliwego zagrożenia chemiczną wojną .
W celu ochrony swoich wojsk, wszystkie narody sprzymierzone połączyły siły. Stosowanie masek przeciwgazowych rozpoczęto jako tymczasowe rozporządzenie. Jednak wraz z ich rozwojem wkrótce stały się wyrafinowanym sprzętem wojskowym.
Maski są wykonane z tkanin pokrytych gumą, które nie przepuszczają gazu do środka. Uznano to za jedyny materiał nadający się na maski chroniące żołnierzy. Obszar, w którym produkcja kauczuku niekorzystnie wpłynęła na Niemcy, maski gazowe 1GM15 ich armii, zostały wykonane z materiału pierwotnie produkowanego jako materiał ochnonny skóry zeppelina. Nie posiadały tak długiej żywotności jak wysokiej jakości posiadające kauczukowe uszczelki maski przeciwgazowe sojuszników.
Z powodu zakazu praktyki potajemnego kupowania kauczuku z października 1914 roku, od krajów sojuszniczych za pośrednictwem neutralnych stron trzecich, niemiecki niedobór kauczuku trwał nadal. Wkrótce maski przeciwgazowe GM15 musiały zostać wymienione , a późniejsze modele GM17 i GM18 były wykonane głównie ze skóry. Nie posiadały takiej skuteczności jak kauczuk.
Inne elementy działań wojennych opartych na kauczuku obejmowały wodoodporne kombinezony, buty i buty, pojemniki na baterie do łodzi podwodnych, izolatory kabli i produkty medyczne, w tym kauczukowe rękawiczki – jednorazowe, lekkie, higieniczne rękawiczki, których nadal używamy.
Czy kauczuk syntetyczny jest łatwy w produkcji?
Głównym produktem stosowanym w kauczuku syntetycznym jest butadien, przemysłowy produkt uboczny otrzymywany z rozpadu parowego węglowodoru. Może pochodzić z gazu ziemnego, takiego jak etan i propan, lub z benzyny ciężkiej, która jest często używana jako Ropa. Butadien podlega zdolnościom materiałowym i rafinacji.
Kauczuku syntetycznego 1. Podczas II wojny światowej przydatne okazało się wypełnienie luki w materiałach kauczuku naturalnego, ponieważ producenci stworzyli produkt poprzez mieszanie różnych pierwiastków, takich jak ropa naftowa, węgiel, acetylen i gaz ziemny. Udowodniono, że jest tak trwały, jak jego naturalny odpowiednik.
Jednak po zakończeniu wojny w 19181 mimo lepszej dostępnośi kauczuku i uzasadnienia masowej produkcji kauczuku synetycznego w trakcie pokoju zostało mniejszone z powodu zbyt wysokich kosztów. Służył jednak bardzo ważnemu celowi, aby pomóc sojuszniczym wysiłkom wojennym, dostarczając istotnego komponentu dla pojazdów i innego sprzętu, materiałów i odzieży.